Razdrti psalam

»RAZDRTI PSALAM«, pjesma prvi put objavljena u Pravdi, 21. II. 1918, pod naslovom Ženama!, a potom u zbirci Pjesme I (Zagreb 1918). U konačnoj verziji objavljena je u knjizi Poezija (Zagreb 1969). Pisana je u slobodnom stihu rimovanog oblika. Poput većine pjesama Krležine ratne lirike i Razdrti psalam pjesma je teškog i tamnog raspoloženja lirskog subjekta, izrazito povišene i patetične intonacije. Pjesnik pjeva ženama razdrti psalam, »užasan, očajan, grozan, bolestan, krvav, nervozan« o čovjeku i njegovoj sudbini koja je uvijek ista, kojem »će isto na kugli toj da bude«, »krv, očaj, glad i tama«. Žena, kao izvor života i mati, rađa nove ljude koji nestaju »u čađavu ždrijelu topa«, u kaosu rata. Novo je predodređeno za smrt, žena-mati za trajnu patnju, oplakivanja i pogrebe. Njezinu jedinu nadu koja joj »sine / kô jedina traka iz etera i visine« pjesnik prokazuje kao »bolesnu laž popa«. I ovdje se pojavljuje alegorijska figura užasnog Nekog koji »nožem u srcu (...) kopa« asocirajući beskrajno povijesno klanje i ratni besmisao. Razdrti psalam očajnička je i grčevita pjesma lirskog subjekta, posvećena ženama i njihovu tragičnom usudu.