San

»SAN«, pjesma prvi put objavljena u Plamenu, 1919, 11, te u Lirici (Zagreb 1919) kao dio ciklusa Haos, a u konačnoj verziji ciklusa u knjizi Poezija (Zagreb 1969). Pisana je slobodnim stihom. Premda se može odrediti još uvijek »disperzivnim redom, umjerenom hiperboličnošću« (S. Lasić), ona je zbog kumulirane metaforičnosti, koja svoje elemente preuzima iz eminentno nadrealne oblasti sna, na tematskom planu donekle netransparentna. Međutim, mogu se raspoznati konture i određena binarnost kao gradivni postupak od retoričkog (epiteti) do sintaktičkog plana. Jedan semantički centar pjesme jest u sferi lirskoga subjekta i eksplicira njegovo stanje i položaj u »scenariju paklenom«, a drugi naznačuje stratume prostora u kojemu je situiran lirski subjekt; oni nisu proizvodi sna nego svijesti o snu. Iskazima te svijesti pjesma počinje i završava, uokvirujući na taj način osnovno somnambulno gradivo. Tomu je potvrda i njezina oratorska intonacija te apelativna usmjerenost. U pozadini i te pjesme jest Nepoznat Netko tko »lubanje naše mrvi i melje«.