»SILVESTARSKI NOKTURNO GODINE HILJADU DEVET STOTINA I SEDAMNAESTE«, pjesma prvi put objavljena u Lirici (Zagreb 1919) kao dio ciklusa Pjesme bez poante, zatim u Knjizi lirike (Zagreb 1932) gdje je strofno organizirana, te u konačnoj verziji ciklusa u knjizi Poezija (Zagreb 1969). Pisana slobodnim stihom, po tonu ekspresionistička, strukturirana je antitetično a semantički dvodijelno. Prvo semantičko središte jest tema stare godine (Silvestrovo); blagdan se ne glorificira, nego ogoljuje, unatoč općemu zemaljskom slavlju od Genove do Hongkonga. Drugi semantički krug usredišten je u lirskom ja, odn. u povijesnom statusu njegova subjekta - a upravo takvo stanje i poziciju naznačuje i podnaslov pjesme (Zapis onima, koji će sve to promatrati iz druge perspektive). Lirski subjekt ne sluša »pjesme usidrenih lađa«, već živi sasvim konkretnu društvenu i povijesnu zbilju - 1917. godinu - pa mu stara godina ne nosi radost i opuštenost, nego spoznaju o Velikom Skeletu koji »šampanjac toči«, a koji je simbol uništavajućega, crnoga, razarajućega, nekreativnoga.